עפ”ת 34498/02/17 – שאלו יעקב שאלו יעקב נגד מדינת ישראל
בית המשפט המחוזי בתל אביב - יפו בשבתו כבית-משפט לערעורים פליליים |
|
|
|
עפ"ת 34498-02-17 שאלו יעקב נ' מדינת ישראל
|
1
לפני |
כבוד השופט אברהם הימן
|
|
המבקש |
שאלו יעקב שאלו יעקב
|
|
נגד
|
||
המשיבה |
מדינת ישראל
|
|
|
||
החלטה |
הבקשה שלפני הינה בקשה להארכת מועד להגשת ערעור.
בטרם דיון והכרעה במחלוקת שבין הצדדים ראוי לפרוש תחילה העובדות הרלבנטיות.
בתאריך 14.8.15 סמוך לשעה 03:40 עצרו שוטרים
מיחידת התנועה של תחנת יפתח, את המבקש עת נהג ברכבו בצומת קיבוץ גלויות- לוחמי
גליפולי בתל אביב. השוטרים ערכו למבקש בדיקת ריכוז אלכוהול באוויר נשוף ומצאו כי
בליטר אחד של אוויר נשוף ריכוז אלכוהול של 305 מיקרו גרם העולה על המידה הקבועה.
משום כך, הוגש נגד המבקש כתב אישום בגין עבירה של נהיגה בשכרות ובהתאם לסעיף
2
לדיון שהתקיים ביום 22.10.15 בבית משפט השלום לתעבורה בתל אביב יפו, לא התייצב המבקש. בית המשפט דחה הדיון ליום 12.11.15. המבקש הגיש בקשה לדחות הדיון ממועד זה באמצעות בא כוחו עו''ד נגיב אבו שרקי. הדיון נדחה ליום 3.5.16. גם לדיון זה לא התייצב המבקש כמו גם לא התייצב בא כוחו. משום כך, קבע כב' השופט ישראל ויטלסון מבית משפט קמא כי הוא מרשיע הנאשם, ואחר כך גזר את דינו בהעדרו. בגזר הדין פסל בית המשפט את המבקש מלקבל או להחזיק רישיון נהיגה לתקופה של 24 חודשים.
המבקש באמצעות בא כוחו הגיש ערעור על גזר הדין במסגרת תיק עפ"ת 39297-09-16. הערעור הוגש לבית משפט זה, ביום 15.9.16- משמע בחלוף למעלה מארבעה חודשים מאז ניתן גזר הדין. הערעור הוגש בלא בקשה להארכת מועד להגשתו, לפיכך, החליט כב' השופט בן יוסף ביום 18.9.16 למחוק את הערעור.
ביום 16.2.17 הגיש המבקש ערעור נוסף בצירוף בקשה להארכת מועד להגשת הערעור.
עולה מן המקובץ כי הערעור שהוגש בשנית- הוגש בחלוף כ- 9 חודשים מאז ניתן גזר הדין.
בא כוח המבקש מבסס בקשתו על העיקרון שיהיה לו למבקש יומו בבית משפט. לפי דבריו, התקלה בהגשת הערעור באיחור נובעת מכך שבא כוחו הקודם של המבקש לא הודיע לו אודות גזר הדין אלא באיחור. כמו כן, לא הודיע לו אודות מחיקת הערעור משום ההגשה המאוחרת. בדיון שהתקיים לפני ביום 27.2.17 החלטתי כי טענה זו יש לבחון באמצעות בא כוחו הקודם של המבקש.
בדיון שהתקיים לפני ביום 16.3.17 לא עלה בידי בא כוח המבקש לבסס הטענה כי מחמת התנהלות בא כוחו הקודם, כשל המבקש בהגשת הערעור במועד. בדיון זה חזר וביקש בא כוח המבקש ליתן לו יומו בבית משפט. כמו כן טען כי לנוכח ריכוז האלכוהול, העונש של פסילת רישיון למשך שנתיים הוא מופרז ואינו מקובל לפיכך סיכויי הערעור להתקבל טובים.
באת כוח המשיבה התנגדה לבקשה. לפי גישתה אין בנמצא טעם ממשי לקבלת הבקשה. האיחור הרב בהגשת שני הערעורים, אינו מוסבר ומעבר לכך, על פי הלכת בית המשפט העליון איחור של חודשים רבים כל כך, בהגשת הערעור, אין בו כדי להצדיק הארכת המועד.
אני סבור שיש לדחות הבקשה.
3
כידוע: "כלל הוא, כי בית המשפט רשאי
להאריך את המועד להגשת הליך ערעורי בפלילים (סעיף
ראשית לכל, כפי שפירטתי לעיל, התנהלות המבקש בבית משפט קמא, במיוחד אי התייצבותו לדיונים, יש בה כדי זלזול בבית המשפט. באשר לשפיטתו בהעדרו, אזי אין לו להלין אלא על עצמו. המבקש קיבל ההזמנה לדין לידיו, ידע אודות מועד הדיון, ולא התייצב בבית משפט קמא. בית המשפט נקט מידה רבה של סובלנות ונתן למבקש הזדמנויות נוספות להתייצב בבית המשפט אלא שהמבקש לא עשה דבר.
באשר לטענה כי הוטעה על ידי בא כוחו הקודם אשר לא הודיע לו אודות גזר הדין במעמד צד אחד, כמו גם אודות ההליכים האחרים בבית משפט קמא ובערעור הראשון בבית משפט זה, הינה טענה בעלמא שלא הוכחה.
כאן המקום לציין כי בתיק עפ''ת 39297-09-16 הוגש ייפוי כוח חתום על ידי המבקש מיום 12.9.16.
עובדה זו, סותרת דברי המבקש המפורטים בתצהיר שצורף לבקשה זו. בסעיף 11 לתצהיר מצהיר המבקש כי: "אני לא ידעתי כלל שעוה''ד הגיש ערעור ושהערעור נדחה...". דע עקא שלנוכח ייפוי הכוח החתום על ידי המבקש ביום 12.9.16 עולה ברורות כי הצהרה זו מפוקפקת. משחתם המבקש על ייפוי כוח לעו''ד נציב אבו שורקי, ומטרת ייפוי הכוח היא: "ערעור על גזר הדין" כפי הכתוב בייפוי הכוח, ממילא ידע המבקש כי הוגש ערעור על גזר הדין.
4
המסקנה מתוך המסמכים הללו היא שבנקודת זמן זו - 12.9.16, ידע המבקש כי הוא נפסל לנהוג בגין עבירת הנהיגה בשכרות וכי הגיש ערעור על כך. תמיהה רבה עולה, לשון המעטה, כיצד זה לא בירר ולא התעניין מה עלה בגורל הערעור. שהרי ככל שערעורו לא התקבל, פסול הוא לנהוג. לפיכך, מן הסתם, ככל אדם היה רץ וטורח לברר עניין זה ולו בלבד על מנת לבטל רוע הגזירה. יודגש כי האמור בתצהירו של המבקש אינו מפיג תמיהה זו ההיפך הוא הנכון כפי שציינתי לעיל. מעבר לכך ממילא עורך הדין שייצג את המבקש בהליך הקודם, לא אישר את הדברים אותם טוען המבקש ולא הוצגה כל ראיה אחרת המבססת טענותיו של המבקש.
אשר על כן, כל שנותר לפני הוא איחור בהגשת ערעור בתקופה ארוכה ביותר בלי שיהיה נימוק סביר שיבסס זאת.
נוסף על כך, ובאשר לטענה כי סיכויי הערעור
טובים, העלה בא כוח המבקש טיעון הן באשר לעצם ההרשעה והן באשר לחומרת העונש. בא
כוח המבקש טען כי קיימים ליקויים אשר נמצאו בחומר החקירה על ידי בא כוחו הקודם של
המבקש שעה כי הוא עצמו טרם עיין בחומר החקירה. כמו כן טען כי עונש הפסילה שהושת על
המבקש חורג ממדיניות הענישה הנהוגה. בעניין זה ראוי להפנות בא כוח המבקש לסעיף
סוף דבר, שאיני מוצא בטיעוני בא כוח מש טעם ממשי המצדיק מתן ארכה להגשת הערעור.
אשר על כן, הבקשה נדחית.
ניתנה היום, כ"ב אדר תשע"ז, 20 מרץ 2017, בהעדר הצדדים.