תת”ע 8623/10/19 – יהודה יוסף יצחק אסרף נגד מדינת ישראל
1
בפני |
כבוד השופטת דורית בונדה
|
|
המבקש |
יהודה יוסף יצחק אסרף
|
|
נגד
|
||
המשיבה |
מדינת ישראל
|
|
|
||
|
|
|
|
||
|
|
1. לפני בקשה לביטול פסק-הדין אשר ניתן כנגד המבקש ביום 4.12.2019, בהעדר התייצבות לדיון ההקראה אשר נקבע בעניינו
2.
המבקש הורשע בהעדרו בעבירה אשר יוחסה לו בכתב האישום ולפיה נהג ביום 16.11.2018
בשעה 12:40 רכב ברחוב ויצמן בקריית מלאכי, והסיע ילד שמלאו לו שלוש שנים אך טרם
מלאו לו שמונה שנים, כשהילד אינו רתום במושב בטיחות או מושב מגביה, המתאים לגובהו
ומשקלו של הילד, זאת בניגוד לתקנה
3.
בגזר הדין הושת על המבקש קנס בסך של 750 ₪, כפי הקנס הקבוע ב
2
4. לטענת המבקש, לא קיבל את ההזמנה לדיון, זאת חרף בקשתו להישפט ומכאן בקשתו לביטול פסק-הדין. עוד טען המבקש, "שיש בידו טענות וראיות שסותרות את קבלת הדו"ח ועונשו".
5. לתיק הוגשה תגובת המשיבה והתנגדותה לבקשה, נוכח קיום אישור מסירה המעיד כי המבקש הוזמן לדיון אולם לא דרש את דבר הדואר.
6. בהתאם לרע"פ 9142/01 סוראיה איטליא ואח' נ' מדינת ישראל (2.10.13) החלטתי לדון בבקשה שלא בנוכחות הצדדים, לאחר שהצדדים שניהם העלו טענותיהם כאמור על הכתב.
דיון
7.
בהתאם לסעיף
8. ביחס לטענה בדבר אי המצאת ההזמנה לדיון, הרי שבחינת אישור המסירה הקיים בתיק מעלה, כי ההזמנה לדיון נשלחה אל המבקש בדואר רשום, אל כתובתו, אולם חזרה מן הטעם "לא נדרש".
9.
בתקנה
"בעבירות תעבורה שעליהן חל סעיף 239א לחוק ובעבירות קנס רואים את ההודעה על ביצוע העבירה, ההודעה לתשלום קנס או ההזמנה למשפט, לענין עבירת קנס כאילו הומצאה כדין גם בלא חתימה על אישור המסירה, אם חלפו חמישה עשר ימים מיום שנשלחה בדואר רשום, זולת אם הוכיח הנמען שלא קיבל את ההודעה או את ההזמנה מסיבות שאינן תלויות בו ולא עקב הימנעותו מלקבלו".
10. הפסיקה אף היא קבעה, כי מקום בו נאשם לא דרש את דבר הדואר ניתן לראות בכך המצאה כדין וראו תת"ע 6057-12-11 (אשד') בכר נ' מדינת ישראל (10.7.12) שם:
"מדובר בעבירה מסוג ברירת משפט המבקש ביקש להישפט פעל בחוסר מעש, לא לקח את הדואר ובנסיבות אלה ומכל האמור לעיל, אין לראות בכך כל הצדקה לעיוות דין ולביטול פס"ד".
וראו גם החלטת כב' השופט ס' ג'ובראן ברע"פ 7862/13 ג'סאן אבו אלמפלפל נ' מדינת ישראל (20.11.13).
11. בענייננו, המבקש כאמור נמנע מלקבל את ההזמנה לדיון, בכך שלא דרש את דבר הדואר אשר נשלח אליו כדין, בכך קמה החזקה כי ההזמנה לדיון הומצאה לו כדין וחרף זאת לא טרח המבקש להתייצב למשפטו.
3
12.
משכך ובהתאם לסעיף
13. למבקש ניתן איפוא יומו ונותר כעת לבחון, האם באי ביטול פסק-הדין חרף זימונו כדין, ייגרם למבקש עיוות דין.
14. המבקש לא העלה כל טענות הגנה בבקשתו ואף לא תמך בקשתו בתצהיר.
15. אף אם אניח כי ישנן בידי המבקש טענות הגנה טובות או ראיות טובות לכך כי לא עבר את העבירה המיוחסת לו, הרי שהלכה היא כי היה על המבקש להתייצב לדיון ולטעון טענותיה ומשלא עשה כן, ניתן היה לראותו כמי שהודה בעובדות ולקיים המשפט בהיעדרו, וראו בעניין זה דברי כב' השופט אדמונד לוי (בדימוס) ברע"פ 5569/07 אברך בן טובים נ' מדינת ישראל (9.7.07), שם:
"אם
היו בידי המבקש ראיות לכך שלא חטא בחלק מהעבירות שיוחסו לו, היתה מוטלת עליו החובה
להתייצב בבית המשפט ולטעון את טענותיו, ומטעמים השמורים עמו בחר שלא לעשות זאת.
העולה מכך הוא כי מכוח הוראתו של סעיף
וראו גם רעפ 2282/07 דניאל דגן נ' מדינת ישראל (14.3.07), שם:
"..לעניין
הבקשה לביטול פסק-הדין, צדק בית-המשפט לתעבורה בכך שדחה את הבקשה. פסק הדין ניתן
שלא בנוכחות המבקש מכוח סעיף
16.
גם בחינת העונש אשר הוטל על המבקש מלמדת כי מדובר בעונש כפי הברירה (לפי
18. לפיכך ובמכלול הנסיבות מעלה, לא מצאתי כי ייגרם למבקש, אשר זומן כדין, עיוות דין באי ביטול פסק-הדין ומשכך, אני מורה כי פסק-הדין אשר ניתן בהעדר המבקש ביום 4.12.2019 יוותר על כנו.
המזכירות תשלח החלטתי לצדדים.
זכות ערעור כדין.
4
ניתנה היום, כ"ד כסלו תש"פ, 22 דצמבר 2019, בהעדר הצדדים.