ת”פ 59192/02/18 – מדינת ישראל נגד שי שבתאי,ליאת בר איתן
בית משפט השלום בירושלים |
|
ת"פ 59192-02-18 מדינת ישראל נ' שבתאי ואח'
|
|
1
בפני |
כבוד השופט איתן כהן
|
|
בעניין: |
מדינת ישראל |
|
|
|
המאשימה |
|
נגד
|
|
|
1.שי שבתאי 2.ליאת בר איתן |
|
הנאשמים |
גזר דין - הנאשם 1 |
כללי
1. הנאשם
1 (להלן גם: "הנאשם") הורשע על פי הודאתו ובמסגרת הסדר טיעון
בהפרעה לשוטר, עבירה לפי סעיף
2. בהסדר הטיעון שנכרת בין הצדדים הוסכם שהנאשם יודה ויורשע בכתב אישום מתוקן. אשר לעונש הוסכם שהצדדים יעתרו לעונש מוסכם של מאסר על תנאי על עבירות נגד שוטרים.
כתב האישום המתוקן
2
3. על פי עובדות כתב האישום המתוקן, ביום 25.04.2017 בשעות הלילה המאוחרות התקבל דיווח על רעש בלתי סביר הבוקע מדירת מגורים ברחוב גרוסמן בירושלים. אל מקום האירוע הגיעו שוטרים שרשמו דוח בגין הקמת רעש, והזהירו את הנוכחים לבל ימשיכו במעשיהם. במקום האירוע נכחו הנאשם 1 והנאשמת 2 שהם אח ואחות, וכן אחרים שזהותם אינה ידועה. כ-20 דקות לאחר שעזבו השוטרים את המקום, התקבל דיווח נוסף על רעש בלתי סביר מאותו מקום. אל מקום האירוע הגיעו השוטרים עקיבא בלום, דורון ברוך, נאייף עבדאללה, ולריה חייפץ, סלומה מואטי ודניאל פרלה אבוקסיס (להלן: "השוטרים: עקיבא, דורון, נאיייף, ולריה, סלומה, דניאל" או ביחד: "השוטרים"). השוטרים הגיעו למקום כדי להתרות בנוכחים בשנית להפסיק את הרעש ולהשיב את השקט על כנו. כאשר הגיעו השוטרים אל מקום האירוע נתקלו תחילה בסירוב לפתוח את דלת הדירה. בהמשך לכך, משפתחו הנוכחים את הדלת, השתוללה הנאשמת, קיללה והפריעה לעבודת השוטרים. הנאשם אף הוא הפריע לעבודת השוטרים. השוטרים ביקשו מהנאשמת להזדהות, וזו סירבה בתחילה, אולם לאחר מכן מסרה לשוטרים את תעודת הזהות שלה. הנאשם אף הוא סרב להזדהות ולא הציג לשוטרים את תעודת הזהות שלו. נוכח סירובם של שני הנאשמים להזדהות הודיעו השוטרים לנאשמים שהם עצורים. מששמעה זאת הנאשמת, איימה על השוטרים באומרה: "מי שיגע באחי אני אשב עליו בית סוהר" ועמדה חוצץ בין השוטרים לנאשם. השוטרות סלומה ודניאל תיעדו את המתרחש במקום האירוע באמצעות מכשיר הטלפון הנייד של השוטרת סלומה. בשלב כלשהו התקרבה הנאשמת אל השוטרת סלומה, צעקה עליה ודרשה ממנה להפסיק לצלם ולמחוק את הסרטונים שצולמו. השוטרת סלומה העבירה את המכשיר הנייד לשוטרת דניאל. משראתה הנאשמת שהשוטרת דניאל ממשיכה לתעד את האירוע, התקרבה אליה, העיפה את המכשיר הנייד מידה וסטרה לה בפניה. בעקבות מעשיה של הנאשמת ניזוק המכשיר הנייד. בשל מעשיה של הנאשמת, הודיעו השוטרות דניאל וולריה לנאשמת שהיא עצורה וניסו לאזוק אותה. בעת מעצרה הבחין הנאשם בנעשה ועמד חוצץ בין הנאשמת לשוטרות, כדי לסכל את מעצרה. השוטרים נאייף ודורון נחלצו לעזרת השוטרות כדי לסייע להן במעצר. הנאשם נעצר ובעת שהשוטר נאייף הובילו לניידת - הקניט אותו באומרו: "תוריד את האזיקים אם אתה גבר", "אתה עושה ככה, כי אתה ערבי".
הנאשם הורשע על שבמעשיו עשה מעשה בכוונה להפריע לשוטרים כשהם ממלאים את תפקידם כחוק או להכשילם בכך.
טיעוני הצדדים לעונש
1. ב"כ המאשימה עתר לכבד את הסדר הטיעון שהוא הסדר ראוי ומאוזן.
3
2. ב"כ הנאשם עתר אף הוא לכבד את הסדר הטיעון בהיותו ראוי ומאוזן.
דברי הנאשם
3. הנאשם בדבריו לפניי הביע צער שהגיע לאן שהגיע.
דיון
4. במקרה דנא, הערכים החברתיים המוגנים שנפגעו הם ההגנה על אכיפת החוק ובאופן עקיף גם ההגנה על שלטון החוק, ומניעת פגיעה בשוטרים אוכפי חוק.
יש להזכיר שהמחוקק גילה דעתו להחמיר בעבירה זו בקבעו עונש מזערי בן שבועיים מאסר בגינה. אף על פי כן לא מדובר בעבירה מן החמורות שבעבירות.
5. לעניין מידת הפגיעה בערך המוגן, מצאתי שזו ממוקמת ברף חומרה נמוך עד בינוני.
כבר בפתח הדברים אומר שלאחר שנתתי דעתי לנסיבות הקשורות בביצוע העבירה, לערכים החברתיים שנפגעו ולמידת הפגיעה בהם, וכן למדיניות הענישה הנוהגת, מצאתי שהעונש שהוצע בהסדר הטיעון מצוי במתחם העונש ההולם שהייתי קובע אלמלא ההסדר.
6. כאמור באו הצדדים בהסדר טיעון שהנימוק המרכזי להצדקתו הוא שיקולי יעילות.
7. על פי פסיקה עקבית וברורה של בית המשפט העליון, ככלל ייטה בית המשפט לכבד הסדרי טיעון המובאים לפניו, זולת במקרים חריגים שבהם לא מתקיים איזון ראוי בין טובת ההנאה שמעניק הסדר הטיעון לנאשם ובין התועלת שיש בעונש המוצע במסגרת ההסדר, לאינטרס הציבורי (להלן: "נוסחת האיזון") (ע"פ 1958/98 פלוני נגד מדינת ישראל (25.12.2002)).
ודוק, נקודת המוצא בבחינת הסדר טיעון היא העונש המוצע בו. במסגרת הבחינה יבדוק בית המשפט האם העונש המוצע במסגרת ההסדר הוא פרי של איזון נכון בין טובת ההנאה המוענקת לנאשם - בהשוואה לנורמת הענישה המקובלת ובהתחשב בחומרת העבירה, נסיבותיה ונסיבותיו של הנאשם - ובין התועלת שיש בעונש לאינטרס הציבורי - בהתחשב במטרה שלשלמה גובש ההסדר.
4
בע"פ 7757/11 פלוני נגד מדינת ישראל (13.02.2013)הדגיש בית המשפט העליון את השיקול הקשור בפגיעה שתיגרם לנאשם אם יידחה הסדר הטיעון נוכח החלטתו להודות ולוותר על ניהול הליך מלא.
8. בבואי לבחון את סבירותו של הסדר הטיעון, זקפתי לחובת הנאשם את הפסול שבהתנהגותו ואת מידת הפגיעה בערכים המוגנים, ואת הרשעותיו הקודמות בעבירות סחר בסמים שבגינן נשא מאסר.
9. לזכות הנאשם התחשבתי בהודאתו, בקבלת האחריות, בחרטה שהביע ובנסיבותיו האישיות.
10. בהמשך לכך, בחנתי את נימוקי הסדר הטיעון ואת העונש המוצע בו, ולאחר ששקלתי את כל השיקולים הרלוונטיים בהקשר זה, מצאתי שהסדר הטיעון סביר, מבוסס על שיקול ראוי ומקיים את נוסחת האיזון דלעיל ועל כן החלטתי לאמצו.
סוף דבר
11. לאחר ששקלתי את רכיבי הענישה השונים - סוגם ומידתם ואת השפעתם ההדדית, החלטתי לגזור על הנאשם את העונש כדלקמן:
א. מאסר בן חודשיים שאותו לא יישא הנאשם אלא אם יעבור בתוך שנתיים מהיום עבירה נגד שוטרים, ויורשע בה בתוך התקופה או לאחריה.
זכות ערעור לבית המשפט המחוזי בירושלים בתוך 45 יום מהיום.
ניתן היום, כ"ה כסלו תש"פ, 23 דצמבר 2019, במעמד הצדדים.