ע”פ 35020/06/16 – לוקה ברקוביץ נגד מדינת ישראל
בית המשפט המחוזי בירושלים בשבתו כבית-משפט לערעורים פליליים |
|
|
|
ע"פ 35020-06-16 ברקוביץ נ' מדינת ישראל
|
1
בפני |
כבוד השופט משה יועד הכהן |
|
המערער |
לוקה ברקוביץ
|
|
נגד
|
||
המשיבה |
מדינת ישראל
|
|
פסק דין |
1. לפניי
ערעור על פסק דינו של בית המשפט לעניינים מקומיים בירושלים בתיק 2774/15 (הכרעת
דין וגזר דין) מיום 23.5.16. בהכרעת הדין הורשע המערער בעבירה של החניית רכב על
מדרכה, שלא נקבעה כמקום חניה מסודר, בניגוד לסעיף
2. טענתו המרכזית של המערער הינה, כי המקום שבו החנה את רכבו לא שימש בפועל כמדרכה במועד ביצוע העבירה הנטען, אלא היה בתהליך בניה, וכן על פי אישור שקיבל מעיריית ירושלים (נ/4), עבודות להקמת שביל אופניים במקום הסתיימו בחודש יוני 2015.
2
3. בית
המשפט קמא התייחס, במישור המשפטי, להגדרת המונח "מדרכה" ב
4. לא מצאתי כי יש להתערב בהכרעתו של בית המשפט קמא, לא במישור המשפטי ולא במישור העובדתי.
5. באשר למישור המשפטי, על פי ההגדרה שקבעה בע"פ 50/71 בר-שלום נ' מדינת ישראל, פ"ד כ"ה (1) 679, המונח "מדרכה" כולל הן את מבחן המיקום שלה והן את ייעודה. באותו פסק דין, שאף הוא דן בהרשעתו של אדם עקב החנייתו של כלי רכב על מדרכה, נקבע, כי "המבחן הוא לא באם המקום הוא מרוצף או סלול, אלא אם יועד הוא שהולכי רגל יעברו בו ולא בכביש הסמוך... העיקר הוא לא המצב הפיזי של המקום אלא ייעודו הברור... וזהו לכן גם השלב שבו מתחילה לחול הוראת חוק העזר העירוני האוסרת על החניית רכב על מדרכה".
6. באשר לפן העובדתי, גם בהנחה שהמערער צודק ובקטע מסוים נחסמה הגישה למדרכה המרוצפת (זאת על אף שהלוח המופיע בתמונה א/7 שהוגשה מטעמו מונח על הרצפה ואינו חוסם את האפשרות להמשיך ולעלות על החלק המרוצף), הרי שהחלק הפנוי למעבר שעליו הוחנה הרכב, עונה בהחלט על הגדרת מדרכה בתקנות ובפסיקה. דומה כי טעות נפלה אצל המערער כשסבר שמדרכה הנמצאת בתהליך בניה או שיפוץ, בדומה למבנה, זקוקה לאישור של רשויות התכנון על סיום הבניה (כדוגמת המסמך הידוע כ"טופס 4"), כדי להפוך למדרכה כהגדרתה בחוק. אין לטענה זו כל בסיס והמבחנים היחידים כפי שנקבע בפסיקה הם מבחן המיקום ומבחן היעוד. המדרכה האמורה עומדת בשני מבחנים אלה, לפיכך צריך להיות ברור לכל בר בי רב שהחניה עליה אסורה.
7. בנסיבות אלה הערעור על הכרעת הדין נדחה.
3
8. המערער לא ערער על גזר הדין שבו חויב לשלם קנס בסך 500 ₪. בעניין זה הסתפק בית משפט קמא בקנס המקורי ובכך אף עשה חסד עם המערער. מכל מקום, עם דחיית הערעור גזר הדין נותר על כנו, כולל המועד האחרון שנקבע לתשלום 1.8.16.
4
9. לבקשת הצדדים יישלח להם העתק של פסק הדין על ידי המזכירות.
ניתן היום, י' אלול תשע"ו, 13 ספטמבר 2016, בהעדר הצדדים.