ת”פ 19432/07/15 – מדינת ישראל נגד עדן לבונה – בנין השקעות ויזום (2000) בע”מ, ח.פ.,יעקב פדלון,
בית דין אזורי לעבודה בחיפה |
|
ת"פ 19432-07-15 מדינת ישראל נ' עדן לבונה - בנין השקעות ויזום (2000) בע"מ ואח'
|
|
1
בפני |
כבוד השופט אסף הראל
|
|
בעניין: |
מדינת ישראל
|
המאשימה |
|
ע"י ב"כ: עו"ד ר' יעקוב מנסור |
|
|
נגד
|
|
|
1.עדן לבונה - בנין השקעות ויזום (2000) בע"מ, ח.פ. 2.יעקב פדלון,
|
הנאשמים |
|
ע"י ב"כ: עו"ד ש' אריאלי |
|
גזר דין |
1. הנאשמת 1 (להלן- עדן לבונה) היתה בזמנים הרלוונטיים לכתב האישום חברה בע"מ אשר עסקה, בין היתר, בפרויקטים של עבודות בניה. הנאשם 2 (להלן - פדלון) היה במועדים אלו מנהלה ובעליה של עדן לבונה. בסוף שנת 2012 החלה עדן לבונה לבצע עבודות של בנית בנין מגורים בגבעת אולגה, חדרה, בפרויקט שכונה "עדן על הים". פרוייקט זה הורכב משני בניינים. האחד, בניתו הושלמה בשנת 2012. השני- שעליו נסוב כתב האישום- בניתו החלה בסוף שנת 2012 (להלן- הבנין).
2
2.
בתאריכים
12.11.13, 20.11.13 ו- 25.12.13 נערכו באתר הבניה של הבנין (להלן- האתר)
ביקורות על ידי נציגים ממשרד הכלכלה. בביקורות אלו, נמצא שבנית הבנין נעשתה בניגוד
להוראות
העבירות בהן הורשעו הנאשמים
3. הנאשמים הורשעו, במסגרת הכרעת דין מיום 11.12.16, בארבעה אישומים.
במסגרת האישום הראשון, שעניינו ממצאים שנמצאו בביקורת שבוצעה באתר ביום 12.11.13, הורשעו הנאשמים בעבירות הבאות:
א)
אי
מסירת הודעה על תחילת ביצוע פעולות בניה, עבירה לפי סעיפים
ב)
אי
מינוי מנהל עבודה, עבירה לפי סעיף
ג)
שימוש
בכננת חשמלית מבלי שנבדקה על ידי בודק מוסמך ומבלי שנערך לגביה תסקיר במועד, עבירה
לפי סעיפים
3
ד)
אי
גידור משטחים מהם ניתן ליפול לעומק, עבירה לפי סעיף
ה)
אספקת
סולם ששלביו אינם נתונים היטב בתוך הזקפים או אינם תמוכים על ידי גזרי עץ המחוברים
היטב לזקפים משלב לשלב - עבירה לפי סעיף
ו)
העמדת
תומכות מתכת בשני רבדים לתמיכת טפסות תקרה, עבירה לפי סעיף
ז)
ביצוע
עבודת טפסות לבנית תקרה שמפלס פניה התחתון נמצא בגובה העולה על 4 מטרים מעל למשטח
שהטפסות נתמכת עליו, עבירה לפי סעיף
ח)
שימוש
בלוח חשמל שבור, עבירה לפי סעיף
4
ט)
שתי
עבירות של שימוש בתקע חשמל שבור, עבירה לפי סעיף
י)
אי
ביצוע בדיקה למתקן חשמלי באמצעות בודק מוסמך, עבירה לפי סעיף
יא)
אי
פיקוח על שימוש בקסדות מגן, עבירה לפי סעיף
יב)
אי
קיום הדרכה בדבר מניעת סיכונים והגנה מפניהם, עבירה לפי תקנות
יג)
אי
מסירת מידע לעובדים בדבר הסיכונים במקום העבודה, עבירה לפי תקנות
5
יד)
אי
ניהול פנקס הדרכה, עבירה לפי תקנות
טו)
אי
מסירת תמצית מידע בכתב לעובדים ובה מידע בדבר הסיכונים שבעבודה, עבירה לפי תקנות
במסגרת האישום השני, שעניינו ממצאים שנמצאו בביקורת שבוצעה באתר ביום 20.11.13, הורשעו הנאשמים בעבירות הבאות:
א)
שימוש
בכננת חשמלית מבלי שנבדקה על ידי בודק מוסמך ומבלי שנערך לגביה תסקיר במועד, עבירה
לפי סעיפים
ב)
אי
פיקוח על שימוש בקסדות מגן, עבירה לפי סעיף
במסגרת האישום השלישי, שעניינו ממצאים שנמצאו בביקורת שבוצעה באתר ביום 25.12.13, הורשעו הנאשמים בעבירות הבאות:
א)
שימוש
בכננת חשמלית מבלי שנבדקה על ידי בודק מוסמך ומבלי שנערך לגביה תסקיר במועד, עבירה
לפי סעיפים
6
ב)
אי
גידור משטחים מהם ניתן ליפול לעומק, עבירה לפי סעיף
ג)
אספקת
סולם ששלביו אינם נתונים היטב בתוך הזקפים או אינם תמוכים על ידי גזרי עץ המחוברים
היטב לזקפים משלב לשלב - עבירה לפי סעיף
ד)
שימוש
בלוח חשמל שבור, עבירה לפי סעיף
ה)
שימוש
בתקע חשמל שבור, עבירה לפי סעיף
ו)
אי
ביצוע בדיקה למתקן חשמלי באמצעות בודק מוסמך, עבירה לפי סעיף
7
ז)
אי
פיקוח על שימוש בקסדות מגן, עבירה לפי סעיף
ח)
אי
קיום הדרכה בדבר מניעת סיכונים והגנה מפניהם, עבירה לפי תקנות
ט)
אי
מסירת מידע לעובדים בדבר הסיכונים במקום העבודה, עבירה לפי תקנות
י)
אי
ניהול פנקס הדרכה, עבירה לפי תקנות
יא)
אי
מסירת תמצית מידע בכתב לעובדים ובה מידע בדבר הסיכונים שבעבודה, עבירה לפי תקנות
במסגרת האישום הרביעי, שעניינו הפרת צו הבטיחות, הורשעו הנאשמים בעבירות הבאות:
א)
הפרה
ביום 20.11.13 של צו בטיחות שניתן לפי סעיף
8
ב)
הפרה
ביום 25.12.13 של צו בטיחות שניתן לפי סעיף
טיעוני הצדדים
4. המאשימה טוענת, בין היתר, כי העבירות בהן הורשעו הנאשמים בוצעו למרות שהופנתה תשומת לבם לכך יותר מפעם אחת. המאשימה סבורה כי יש לראות בכל עבירה שבוצעה כארוע נפרד. נטען כי הערך החברתי המוגן שנפגע הוא קדושת החיים ואי סיכון חיי אדם, וכי המניע לביצוע העבירות היה מניע כלכלי של חסכון בהוצאות כספיות. טוענת עוד המאשימה כי המקרה דנן יוצא דופן בחומרתו, לאור היקף העבירות מהסוג החמור ביותר. נטען כי יש מקום להרתיע מעבידים מהתנהגות כזו, גם לאור העובדה כי ריבוי תאונות עבודה באתרי בניה הוא בגדר מכת מדינה. לאור אלה, עותרת המאשימה להעמיד את מתחם הענישה ההולם - לגבי כל אחד מהנאשמים - על טווח שבין 80% ל- 100% מהקנס המירבי שנקבע לכל עבירה. באשר לנסיבות הקשורות לביצוע העבירה, טוענת המאשימה כי העבירות בוצעו במסגרת משלח ידם של מי שעיסוקם בתחום הבניה; וכי הנאשמים פעילים בתחום זה מזה עשרות שנים ועוסקים בו כיום (מוצג ת/20 - דו"ח רשם החברות המתייחס לעדן לבונה). נטען כי התנהגות הנאשמים, שעברו את העבירות למרות התראות שניתנו להם, מעידה על זלזול בחוק. לאור כל אלה עותרת המאשימה להטיל על הנאשמים עונש בגובה 100% מהקנס המירבי; לחייבם לחתום על התחייבות להמנע מביצוע עבירות על החוקים והתקנות נושא האישומים; ולהטיל מאסר על הנאשם 2 ככל שלא ישולם הקנס.
9
5. הנאשמים טוענים, בין היתר, כי מדובר בארוע אחד; וכי יש ליתן את הדעת לכך שאיש לא נפגע כתוצאה מביצוע העבירות. על פי הנאשמים, מתחם הענישה לו עותרת המאשימה אינו מתאים לנסיבות המקרה כאן בו לא נפגע אף אחד. על פי הנאשמים, הרקע שהביא להרשעתם בעבירות היה אי מינוי מנהל עבודה. אי מינוי זה נבע בשל טעות של המאשימה שלא אישרה את כהונת מנהל העבודה שאותו ביקשה עדן לבונה למנות. כתוצאה מכך לא מונה מנהל עבודה, והעבירות נעברו בשל כך שלנאשמים אין את המומחיות בתחום הבטיחות בעבודה, מומחיות המסורה למנהלי עבודה. לאור זאת, נטען כי אין לייחס לנאשמים מניע כלכלי שהביאם לעבור את העבירות. הסיבה לעבירות שנעברו היתה בורות וחוסר היכרות של דיני הבטיחות בעבודה. עוד נטען כי הנאשמים אינם פעילים כיום בתחום הבניה; כי יש לגזור את עונשו של פדלון לקולא; כי פדלון שקוע בחובות כתוצאה מהפרוייקט שנבנה; וכי מצבו הבריאותי אינו טוב.
6. פדלון העיד במסגרת שלב הטיעונים לעונש. בעדותו הסביר פדלון כי הוא תורם בסתר לצדקה (מוצג נ/6 - מכתב מוסדות אור דוד בבני ברק). הוצג גם אישור לגבי מצבו הבריאותי (מוצג נ/7). פדלון הסביר, בין היתר, כי הוא נמצא במשיכת יתר בבנק בגובה מיליון וחצי ש"ח; כי לא עבר את העבירות בשל רצון לחסוך כסף - ותעיד על כך העובדה שהוא תורם בסתר לנזקקים למרות מצבו הכלכלי הקשה; כי אינו עובד כיום וגם אינו פעיל יותר בתחום הבניה מאז שהתסתיימה בנית פרויקט "עדן על הים"; כי מעולם לא היה קבלן גדול, אלא לכל היותר עסק בשיפוצים או בבניית וילות בהיקף לא גדול; וכי הוא בן 72 ומבקש שלא יוטל עליו עונש שיגרום לו לסיים את חייו כנזקק.
7. לאחר שנתתי דעתי לכלל טענות הצדדים ולראיות שהציגו במסגרת טיעוניהם לעונש, הגעתי למסקנה כי יש להשית על הנאשמים עונש של קנס ומתן התחייבות להימנע מביצוע עבירה, כפי שיפורט להלן.
העבירות בהן הורשעו הנאשמים מהוות אירוע אחד
10
8.
העבירות
אותן ביצעו הנאשמים מהוות אירוע אחד. מספר טעמים למסקנה זו. ראשית, מדובר בעבירות
שבוצעו במספר הזדמנויות הסמוכות זו לזו, שנפרשו על פני תקופה של כחודשיים. שנית,
בין העבירות מתקיים מבחן "הקשר ההדוק". זאת לאור כל אלה: התכלית
העבריינית בכל אחת מהעבירות שבוצעו היתה אחת - הפחתת עלויות בנית הבנין; העבירות
בוצעו בהתייחס למקום אחד - הוא אתר בנית הבנין; והעבירות שנעברו היו ביחס להוראות
שנועדו להגן על שלומו של אותו קהל מטרה - העובדים שביצעו את עבודות הבניה באתר.
שלישית, במקרה דנן נפגעו ערכים חברתיים מוגנים- שיפורטו בהמשך- אך לא היו קורבנות
בשל העבירות שנעברו. בנסיבות אלו, קביעת מתחם ענישה הולם לכל עבירה או לכל אישום
בנפרד נראית מלאכותית. לאור זאת, אני קובע כי מדובר בעבירות שהן בגדר אירוע אחד
שמוצדק לקבוע בגינו מתחם ענישה כולל אחד, באופן שייקח בחשבון את שילוב העבירות
(סעיף
הערכים החברתיים שנפגעו מביצוע העבירות
11
9.
על
מנת לקבוע מתחם ענישה הולם, יש ראשית לבחון מהם הערכים החברתיים המוגנים שנפגעו
בעקבות מעשיהם ומחדליהם של הנאשמים, ומהי מידת הפגיעה בהם (סעיף
10. במחדלם של הנאשמים לפעול בהתאם לדיני הבטיחות בעבודה השונים העמידו את מבצעי העבודה באתר בסכנה ממשית לפגיעה גופנית ואף אובדן חיים. מדובר בעבירה הפוגעת בערך חברתי בסיסי ומוגן, מן המעלה הראשונה. הגם שלא נטען, וממילא לא הוכח, כי עקב התנהלותם של הנאשמים נפגעו בפועל מי מהעובדים באתר, אין בכך כדי לאיין את הפגיעה בערך החברתי המוגן. זאת מאחר ועצם העמדת מבצע העבודה באתר בסיכון כזה- גם היא פוגעת בערך החברתי המוגן. לפגיעה האמורה בערך החברתי המוגן, שנגרמה עקב העבירות בהן הורשעו הנאשמים, לא יכולה להיות הצדקה הטמונה בצורך להגן על אינטרס לגיטימי אחר. זאת משום שבבסיס העבירות שנעברו על ידי הנאשמים עמד אינטרס כלכלי- רצון להפחית את העלויות הכרוכות בבנית הבנין. הפחתת עלויות זו אין לקבל כלגיטימית, עת שהיא מבוססת על יצירת סיכון לפגיעה ברווחתם ושלמות גופם של מבצעי העבודה באתר. יש לדחות את טענת הנאשמים כי המניע לעבירות לא היה כלכלי כי אם אי היכרותם את דיני הבטיחות בעבודה. טענה זו יכולה אולי היתה להיות נכונה לגבי העבירות בהם הורשעו במסגרת האישום הראשון, אולם היא לא יכולה לחול על עבירות שנעברו לאחר שניתנה לנאשמים התראה מפורשת על ידי נציגי משרד הכלכלה.
11. לאור האינטרס הכלכלי העומד בבסיס המניע לביצוע העבירות על דברי החקיקה בתחום הבטיחות בעבודה, הרי מדובר בעבירות שהן בטיבן עבירות כלכליות. לכן, לשם הגנה על הערכים המוגנים שפורטו לעיל, יש להרתיע עבריינים בכח בדרך של הטלת קנסות שיהפכו עבירות אלה לבלתי כדאיות מבחינה כלכלית (דב"ע (ארצי) תשן/3-8 מדינת ישראלנ' שטורם, פד"ע כב 150, פסקה 5 לפסק הדין (1990)).
12
הקנס המירבי
12. מכאן אפנה לבחון מהו שיעור הקנסות המירבי שניתן להטיל על הנאשמים, לאור העבירות בהן הורשעו:
א) מהאמור בסעיפים
ב) בהתאם
לאמור בתקנה
ג) בהתאם
להוראות סעיף
ד) באשר
לעבירות על
13
13. להלן אציג את העבירות שנכללו במסגרת ארבעת האישומים המגבשים את האירוע, ולצידן את שיעורי הקנסות המירביים הרלבנטיים שניתן להטיל על כל אחד מהנאשמים:
א) עבירה
אחת על
ב) 13
עבירות על
ג) שבע
עבירות על
ד) שמונה
עבירות על
ה) שתי
עבירות על
מדיניות הענישה הנהוגה
14. במסגרת קביעת מתחם העונש ההולם, יש לבחון גם מהי מדיניות הענישה הנהוגה בעבירות שבגין ביצוען הורשעו הנאשמים. עיון בגזרי דין שניתנו בבית הדין הארצי לעבודה והן בבתי הדין האזוריים לעבודה בהתייחס לסוגי האישומים בהם הורשעו הנאשמים מעלה כי טווח הענישה נע בין 25% ל- 50% מגובה הענישה המירבית.
15.
מיום 9.9.1969כך
למשל, בת"פ (אזורי ת"א) 57761-02-14 מדינת ישראל נ' אפרידר יוזמה
והשקעות בע"מ (17.11.2016) הורשעה הנאשמת בעבירה בגין אי מילוי חובה
למנות מנהל עבודה ואי מסירת דיווח, עבירות לפי
16.
כך
למשל, בת"פ (אזורי ת"א) 44094-11-14 מדינת ישראל נ' דבוש גל (2.5.2016)
הורשע הנאשם בעבירות של התקנת משטחי עבודה מהם אדם עלול ליפול לעומק העולה על שני
מטרים, ללא גידורים, בניגוד ל
15
17.
כך
למשל, בת"פ (אזורי נצ') 4552-02-15 מדינת ישראל-משרד הכלכלה נ' בר ובניו
חברה לבניין ופיתוח בע"מ (6.9.2015), הורשעה הנאשמת בעבירות שונות, ובהן:
אי הודעת פרטי בניה, בניגוד ל
18.
כך
למשל, בת"פ (אזורי ב"ש) 21828-05-14 מדינת ישראל נ' א.פ. פורמיקה
סנטר (1998) בע"מ (26.7.2015) (להלן - ענין פורמיקה סנטר) הורשעה
הנאשמת בגין אי גידור לבטח של חלק מסוכן של המכונה, עבירה על
16
19.
באשר
לפסיקת בית הדין הארצי לעבודה, ניתן להפנות לענין שנדון בדב"ע (ארצי) נו/3-8 מדינת
ישראל נ' החברה לחקלאות בגליל העליון (ח.ח.ג.ע 1988)
בע"מ, פד"ע לא 235 (1996), שם הורשעה המשיבה, בהתאם להודאתה, בעבירה
על פי סעיפים
הנסיבות הקשורות בביצוע העבירות
20.
מכאן
אפנה לבחון את הנסיבות הקשורות בביצוע העבירות במקרה דנן. אלו מנויות בסעיף
21. על עדן לבונה- כמבצעת העבודה באתר ומעסיקתם של עובדיה- מוטלת, מבין שני הנאשמים, האחריות העיקרית לביצוע העבירות. היא זו שהפיקה את התועלת הכלכלית מאי נקיטת אמצעי הבטיחות בעבודה באתר. היא זו שהאחריות מוטלת עליה בהתאם לדיני הבטיחות בעבודה השונים. היא זו שעובדיה מצפים ממנה כי תדאג לשלומם בעת ביצוע העבודה.
17
22. באשר לחלקו היחסי של פדלון בביצוע העבירות, יש ליתן את הדעת כי כמי ששימש בעליה ומנהלה של עדן לבונה, היה פדלון הרוח החיה מאחורי עדן לבונה. כעולה מהכרעת הדין, הוא זה שייצג את עדן לבונה בפני נציגי משרד הכלכלה; הוא זה שבפועל גרם לכך כי ינקטו- או לא ינקטו- אמצעי בטיחות על ידי עדן לבונה באתר. בכל הנוגע למחדלי הבטיחות בעבודה שנתגלו באתר, פדלון היה האדם היחיד שפעל בשם עדן לבונה. חרף זאת, אין לשכוח כי מבצעת הבניה והמעסיקה היתה עדן לבונה. עדן לבונה היא תאגיד, אשר לעולם יפעל באמצעות פעולותיהם של אנשים בשר ודם. בשל כך אין אותם אנשים בשר ודם הופכים להיות התאגיד עצמו. אין זהות בין פדלון- למרות היותו מנהלה ובעליה של עדן לבונה- לבין עדן לבונה. משכך, חלקו היחסי של פדלון בביצוע העבירות נופל מזה של עדן לבונה.
23. בהכרעת הדין קבעתי כי הנאשמים היו מודעים, למצער על דרך עצימת עיניים, ליסודות העבירות בהן הורשעו. יש ליתן את הדעת כי החומרה בביצוע העבירות אינה זהה בכל האישומים. כפי שקבעתי בהכרעת הדין, העבירות שבוצעו במסגרת האישום השני, היו חמורות מאלה שבוצעו באישום הראשון. זאת, מאחר ולנאשמים כבר ניתנה התראה על הליקויים עוד בביקורת הראשונה שבוצעה באתר ביום 12.11.13. העבירות שבוצעו במסגרת האישום השלישי היו חמורות מאלה של האישומים הראשון והשני, מאחר וניתנה לנאשמים התראה על ליקויים אלו בשני מועדים שקדמו לכך- ב-12.11.13 וב- 20.11.13- ולמרות זאת, לא פעלו לתיקונם. כך גם באשר לעבירה של הפרה ביום 25.12.13 של צו הבטיחות, עבירה שבוצעה למרות התראות שניתנו לנאשמים על ידי נציגי משרד הכלכלה. התמונה המצטיירת, איפוא, היא של התנהגות עבריינית המתעלמת מהתראות והוראות הניתנות על ידי הגורמים המוסמכים על אכיפת דיני הבטיחות בעבודה. מנגד, נסיבות הקשורות בביצוע העבירות המצדיקות הקלה בעונשם של הנאשמים, מצויות בכך כי בפועל לא נגרם נזק כלשהו למי מהעובדים באתר; וכי כל העבירות בוצעו בפרק זמן מצומצם. בנוסף, הנאשמים פעלו בסופו של דבר לתקן את הליקויים, דבר שהביא לביטולו של צו הבטיחות.
18
24. הגם שקבעתי כי בענייננו יש לראות בכלל העבירות בהן הורשעו הנאשמים אירוע אחד, ברי כי ריבוי העבירות יילקח בחשבון בעת השתת העונש, במיוחד לאור העובדה כי חלק מעבירות אלה חזרו על עצמן פעמיים ואף שלוש פעמים. הדבר ימצא ביטויו בכך שהעונש שייקבע בגין העבירות באישום השני יהיה חמור מזה שייקבע לעבירות באישום הראשון; והעונש שייקבע בגין העבירות באישום השלישי יהיה חמור מזה שייקבע לעבירות באישומים הראשון והשני. כך גם באשר לעבירה של הפרת צו הבטיחות ביום 25.12.13, לה ייקבע עונש חמור מזה של עבירת הפרת צו הבטיחות ביום 20.11.13 (ע"פ (ארצי) 3612-09-14 מדינת ישראל נ' אלזיאדנה, פסקה 16 לפסק הדין (25.10.2016)).
מצבם הכלכלי של הנאשמים
25.
מאחר
ועסקינן במתחם ענישה שעניינו קנס כספי, יש ליתן את הדעת - במסגרת השיקולים לקביעת
מתחם הענישה ההולם - למצבם הכלכלי של הנאשמים (סעיף
19
26. באשר לפדלון, הרי זה לא עמד בנטל הראיה להראות כי מצבו הכלכלי אינו טוב כפי שטען. לא הוצגה בפני ולו ראיה אחת הנוגעת למצבו הכלכלי. כך, לא הוצג אישור מהבנק בו מתנהל חשבונו של פדלון. כך, לא הוצגה אסמכתא לטענתו כי על הדירה בה הוא מתגורר רשומה משכנתא. לעומת זאת, אני מקבל את טענתו כי אינו עובד כיום. טענה זו נראית סבירה בשים לב לגילו של פדלון - הוא בן 72 כיום - נתון עליו לא חלקה המאשימה. אלא שהעובדה כי אינו עובד כיום, אינה מצביעה בהכרח כי מצבו הכלכלי אינו טוב. בענין זה, כאמור, לא עמד פדלון בנטל הראיה.
27. לאור כל אלה, לא הוכח כי הנאשמים מצויים במצב כלכלי לא טוב, ושיקול זה לא יהווה טעם לקביעת מתחם ענישה מופחת.
מתחם הענישה ההולם
28. לאחר שנתתי דעתי לכל אלה, אני קובע כי בנוגע לעדן לבונה מתחם הענישה ההולם את האירוע עומד על קנס כספי בטווח שבין 128,500 ש"ח לבין 386,000 ש"ח. הרף העליון של מתחם זה עומד על 50% מהקנס המירבי שניתן היה להשית על עדן לבונה. הרף התחתון עומד על שיעור של שליש מהרף העליון של הענישה האמורה (השוו: ענין חדוות הורים, פסקה 23 לפסק הדין). רף הענישה לו טענה המאשימה נראה לי בלתי מידתי. ער אני לריבוי העבירות בהן הורשעו הנאשמים, אולם אין זה השיקול היחידי שיש להביא בחשבון בעת קביעת מתחם הענישה ההולם. לא ניתן להתעלם משיקולים אחרים שפורטו לעיל, המטים את הכף לקולא, ביניהם העובדה שמדובר בעבירות שנעברו תוך פרק זמן קצר יחסית; הליקויים תוקנו בסופו של דבר; ולא נגרם נזק גוף לאיש.
29.
באשר
לפדלון, קבעתי כבר כי אין להשוות את מקרהו לזה של עדן לבונה. חלקו באירוע כמנהל
ובעלים של התאגיד מצומצם יותר משל התאגיד עצמו (באשר לרף ענישה מופחת המוטל על
נושא משרה בהשוואה לרף הענישה המוטל על תאגיד, ראו ענין פורמיקה סנטר; השוו: סעיף
20
העונש שיש להשית על הנאשמים
30.
מכאן
לגזירת עונשם של הנאשמים (סעיף
31. באשר לפגיעה של העונש בפדלון, נכון הדבר כי פדלון לא הוכיח שמצבו הכלכלי אינו שפיר, אלא שאין הדבר שולל אפשרות כי הטלת עונש בדמות קנס בשיעור גבוה - כפי שביקשה המאשימה - עשויה להיות קשה מבחינתו, בשל גילו והיכולת לשקם עצמו מבחינה כלכלית. נסיבה נוספת שיש ליתן עליה את הדעת היא שפדלון שיתף פעולה עם רשויות החקירה: הוא מסר הודעה תחת אזהרה וסיפק מסמכים לגורמי האכיפה. עוד נסיבה טמונה בכך שפדלון העיד - וגרסתו לא נסתרה - כי הוא נוהג לתרום בסתר לצדקה. לחומרה יש לציין כי הנאשמים לא נטלו אחריות על מעשיהם. הדבר נלמד מטענתם כי העבירות נעברו בשל אי היכרותם עם הוראות הבטיחות בעבודה ובשל אי מינוי מנהל עבודה. גרסה זו כבר דחיתי לעיל. לעומת זאת, בסופו של יום כן תוקנו הליקויים באתר, ולראיה שצו הבטיחות בוטל. הדבר מלמד על כך שנאשמים לא התעלמו לגמרי מהנחיות גורמי האכיפה במשרד הכלכלה.
32. לאחר שנתתי את דעתי לכל אלה, אני משית על עדן לבונה קנס כספי בגובה 265,100 ש"ח. קנס זה חושב באופן הבא:
א) בגין העבירות בהן הורשעה עדן לבונה באישום הראשון, יושת קנס בגובה 117,960 ש"ח, המשקף 30% מהקנס המירבי.
21
ב) בגין העבירות בהן הורשעה עדן לבונה באישום השני, יושת קנס בגובה 20,440 ש"ח, המשקף 35% מהקנס המירבי.
ג) בגין העבירות בהן הורשעה עדן לבונה באישום השלישי, יושת קנס בגובה 104,800 ש"ח, המשקף 40% מהקנס המירבי.
ד) בגין העבירות בהן הורשעה עדן לבונה באישום הרביעי: לעבירות אלו יש להקנות חומרה יתרה, משום שיש בהן ביטוי להפרת צו שניתן כדין על ידי גורם מוסמך. משכך, מוצדק לקבוע בגינן עונש ששיעורו באחוזים מהקנס המירבי יהיה גבוה מזה של העבירות האחרות על פי המועד בו נעברו. על כן, בשל העבירה של הפרת צו הבטיחות ביום 20.11.13, יושת קנס בגובה 10,220 ש"ח, המשקף 35% מהקנס המירבי. בשל העבירה של הפרת צו הבטיחות ביום 25.12.13, יושת קנס בגובה 11,680 ש"ח, המשקף 40% מהקנס המירבי.
33.
קנס
זה ישולם על ידי עדן לבונה ב- 10 תשלומים שווים וחודשיים, הראשון בהם לא יאוחר
מיום 15.3.17. כמו כן תחתום עדן לבונה, באמצעות פדלון, על התחייבות - כאמור בסעיף
34. על פדלון אני משית קנס כספי בגובה 89,300 ש"ח. קנס זה חושב באופן הבא:
א) בגין העבירות בהן הורשע פדלון באישום הראשון, יושת קנס בגובה 39,300 ש"ח, המשקף 10% מהקנס המירבי.
ב) בגין העבירות בהן הורשע פדלון באישום השני, יושת קנס בגובה 7,000 ש"ח, המשקף 12% מהקנס המירבי.
22
ג) בגין העבירות בהן הורשע פדלון באישום השלישי, יושת קנס בגובה 36,600 ש"ח, המשקף 14% מהקנס המירבי.
ד) בגין העבירות בהן הורשע פדלון באישום הרביעי: בשל העבירה של הפרת צו הבטיחות ביום 20.11.13, יושת קנס בגובה 2,900 ש"ח, המשקף 10% מהקנס המירבי. בשל העבירה של הפרת צו הבטיחות ביום 25.12.13, יושת קנס בגובה 3,500 ש"ח, המשקף 12% מהקנס המירבי.
35.
קנס
זה ישולם על ידי פדלון ב- 20 תשלומים שווים וחודשיים, הראשון בהם לא יאוחר מיום
15.3.17. כמו כן יחתום פדלון על התחייבות - כאמור בסעיף
36. לצדדים מוקנית, תוך 45 ימים מעת שיומצא להם גזר דין זה, זכות לערער על פסק הדין בפני בית הדין הארצי לעבודה בירושלים.
המזכירות תמציא העתק מגזר הדין לבאי כח הצדדים.
ניתן היום, י"ד טבת תשע"ז, 12 ינואר 2017, בהעדר הצדדים.