תת”ע 11207/03/16 – מדינת ישראל נגד יוסוף זדה איתי אולוי
בית משפט השלום לתעבורה בתל אביב - יפו |
|
|
|
תת"ע 11207-03-16 מדינת ישראל נ' יוסוף זדה איתי אולוי
תיק חיצוני: |
1
בפני |
כבוד השופט דן סעדון
|
|
מאשימה |
מדינת ישראל ע"י עו"ד ליאור קליין
|
|
נגד
|
||
נאשמים |
יוסוף זדה איתי אולוי ע"י עו"ד דוד גולן
|
|
|
||
החלטה |
לפני בקשת ההגנה לבטל את כתב האישום שהוגש בתיק זה מחמת התיישנות.
1. הנאשם עומד לדין על עבירה של נהיגה במהירות העולה על המותר בדרך עירונית. על פי האמור בכתב האישום, נהג הנאשם ביום 15.1.16 בשד' העצמאות בבת ים במהירות העולה על המותר. האישום מבוסס על מדידה באמצעות מערכת א'3.
2.
ביום 20.4.16 התקיים דיון ראשון בתיק, בהיעדר הנאשם או מי מטעמו. התובעת ציינה
לפרוטוקול כי ההזמנה לנאשם חזרה בציון "לא נדרש" והדיון נדחה ליום
4.7.16 ולבקשת הסנגור נדחה הדיון פעם נוספת ל- 19.9.16. ביום 19.9.16 העלה הסנגור
טענת התיישנות. התביעה ביקשה שהות לבחון את הטענה וביום 30.11.16 התקיים דיון
מפורט יותר בטענת ההתיישנות. התביעה הציגה אישור מסירה הנושא תאריך 22.2.16 שחזר
בציון "לא נדרש" ועל בסיס זה היא טוענת כי לא חלה התיישנות. הסנגור טוען
כי לא "נשלח" לנאשם זימון תוך 4 חודשים כמתחייב מ
2
דיון והכרעה
3.
לעבירות תעבורה שהחשד לביצוען מבוסס על צילום רכב כאמור בסעיף
4.
לכאורה התביעה עומדת בנטל להציג ראיה כי דבר הדואר "נשלח" שכן
הוצג אישור מסירה שחזר בציון "לא נדרש" ואין זה מתקבל על הדעת כי אישור
מסירה יחזור בציון זה אם לא נשלח מלכתחילה. עם זאת, חשוב לזכור כי הרציונל ביסוד
מוסד ההתיישנות בענייננו הוא הצורך להביא את דבר הידיעה על ביצוע העבירה לידי
הנאשם על מנת שיוכל לשמור או לאסוף ראיות להגנתו כל עוד האירוע "טרי".
התאמת תוכן סעיף
3
5. קבלת עמדה זו ויישומה לענייננו מכתיב דרישות סף מסוימות על מנת שניתן יהיה לקבוע כי ההזמנה לדין אכן "נשלחה" לנאשם. בכלל זה ובענייננו נדרש כי אישור המסירה יכלול פירוט מהותי על המוסר, מועד המסירה, הניסיון שבוצע, אם בכלל, לבצע את המסירה ועוד. רק הכללת פירוט כזה עשוי להצדיק עמדה נורמטיבית הרואה בנאשם כמי שקיבל הזדמנות הוגנת לדעת על ביצוע העבירה ולאסוף ראיות להגנתו אך בחר במודע לא לדרוש את דבר הדואר ומשכך אין לו להלין אלא על עצמו. לגישה דומה ראו גם החלטת כב' השופטת יהב בתת"ע 8510-03-16 מדינת ישראל נ' גורמושוב.
9. מעיון באישור המסירה הנדון במקרה זה עולה כאמור כי הגם שקיימת חותמת דואר, לא ניתן לדעת את שם הדוור, את המועד בו נעשה ניסיון לבצע מסירה לנאשם, מה הייתה דרך המסירה (הזמנת הנאשם לסור לסעיף הדואר או שמא הבאת דבר הדואר אליו ללא מענה). בהיעדר פירוט זה, לא ניתן לקבוע כי הנאשם קיבל הזדמנות הוגנת לדעת על ביצוע העבירה אך התעלם ממנה במודע. בהיעדר אינדיקציה לידיעת הנאשם אודות כתב האישום בעניינו או לכל הפחות בנוגע לכך שניתנה לו הזדמנות הוגנת לדעת על כתב האישום חל רציונל ההתיישנות במלואו. בנסיבות אלה מצאתי לבטל את כתב האישום מחמת התיישנות.
המזכירות תודיע לצדדים.
ניתנה היום, א' כסלו תשע"ז, 01 דצמבר 2016, בהעדר הצדדים.