תת”ע 11248/12/16 – מדינת ישראל נגד עמית סימן טוב
בית משפט השלום לתעבורה בפתח תקווה |
|
|
|
תת"ע 11248-12-16 מדינת ישראל נ' עמית סימן טוב
|
1
בפני |
כבוד השופט טל פרי
|
|
מאשימה |
מדינת ישראל
|
|
נגד
|
||
נאשם |
עמית סימן טוב
|
|
|
||
החלטה
|
|
לפני בקשה לביטול פסק דין שניתן ביום 19.1.17 בהעדר התייצבות, ובו הורשע המבקש בעבירה של שימוש בטלפון.
לטענת המבקש, לא ידע על מועד המשפט ולא קיבל כל הזמנה לדיון .
המשיבה התנגדה לבקשה מן הטעם שהמבקש זומן לדיון כדין ואישור המסירה חזר בציון "לא נדרש".
דיון והכרעה
סעיף
2
ברע"פ 9142/01 סוראיה איטליא נ' מדינת ישראל ,פ"ד נז(6) 793 , נקבע כי:
"בשלב זה ניצב המבקש לפתחו של בית המשפט כאשר מבוקשו הוא לקבל "כרטיס כניסה" לקיום חוזר של הליך שהתנהל לכאורה כדין והסתיים. על המבקש מוטל אפוא הנטל לשכנע את בית המשפט כי מתקיימים טעמים המצדיקים את הנעת גלגלי המערכת מחדש".
א. בחינת סיבה מוצדקת לאי התייצבות המבקש
המסגרת המשפטית מצויה בתקנה
תקנה
"בעבירות
תעבורה שעליהן חל סעיף
בע"א 3613/07, אזוב נגד מדינת ישראל,פ"ד נו(2) 787, נפסק:
"תקנה
3
סעיף 237 (א), (ג)ל
"
(א) מסמך שיש להמציאו לאדם לפי
(2) במשלוח מכתב רשום לפי מענו של האדם, התאגיד או חבר בני האדם, עם אישור מסירה; בית המשפט רשאי לראות את התאריך שבאישור המסירה כתאריך ההמצאה.
...
(ג) נוכח בית המשפט כי המצאה לפי סעיף זה לא בוצעה עקב סירוב לקבל את המסמך או המכתב, או לחתום על אישור המסירה, רשאי בית המשפט לראות את המסמך כאילו הומצא כדין".
בע"פ 6584/09, סמימי נגד מדינת ישראל[לא פורסם],(להלן "סמימי") קבעה כבוד הש' סלוטקי:
"מכל מקום, משנשלחה למערער הזמנה לדין לכתובת הרשומה ככתובת מגוריו, הן במשרד הפנים והן בתעודת הזיהוי שלו וזו גם הכתובת שהמערער ציין בבקשה שהגיש לבית משפט קמא לביטול פסק הדין, יש לראות בכך מסירה כדין בהתאם לתקנה 44א, שכן, אין חולקין כי ההזמנה לדין נשלחה בדואר רשום ולא נדרשה".
ברע"פ 9811/09[פורסם בנבו](29.12.09)בעניינו של סמימי, דחה כבוד הש' ג'ובראן את טענות המבקש וקבע:
"לכל
אדם הזכות ליומו בבית המשפט, ואולם זכות זו אינה מוחלטת ואין לאפשר ניצולה לרעה.
היעדר התייצבות של אדם מדיון אליו זומן כדין עלולה להוביל לתוצאה כי יורשע בדין
ודינו ייגזר, כשם שארע בענייננו. משכך היה, הנטל הוא על המבקש לבטל את פסק הדין
להראות כי הייתה סיבה מוצדקת לאי התייצבותו או כי הביטול דרוש כדי למנוע עיוות דין
כשם שמורה סעיף
4
לטענת
המבקש, הסיבה לאי התייצבותו נעוצה בעובדה שלא קיבל הזמנה לדין. אולם, מעיון באישור
המסירה, הסרוק בתיק בית המשפט, עולה כי ההזמנה לדין נשלחה לכתובתו של המבקש "פהר
אילונה 5/17 חולון 58459 " , בדואר רשום מס'RA003823893H4וחזרה בציון "לא נדרש", כך שבהתאם
לתקנה
המבקש כשל מלהוכיח כי לא קיבל את הדו"ח מסיבות שאינן תלויות בו, ולפיכך החזקה לא נסתרה. המבקש לא טרח לציין בבקשתו כי כתובתו שונה מזו המצוינת בכתב האישום אשר אליה נשלחה ההזמנה וכן לא הציג אישור מרשות הדואר התומך בטענותיו.
מכל מקום, משלא הייתה התייצבות מטעמים הנעוצים במבקש, לא יכול הוא לטעון שלא ניתן לו יומו.
ב.בחינת גרימת עיוות דין
בע"פ 4808/08 מדינת ישראל נ' שרון מנחם [פורסם בנבו](6.1.09) נקבע כי:
"... בקשה לביטול פסק דין אין להגיש באופן סתמי וללא ביסוס הטענות המועלות בה. כפי שנקבע בעניין איטליא על המבקש להעלות בבקשתו לביטול פסק הדין את כל טענותיו, כולל אסמכתאות להן ותצהיר מטעמו התומך בבקשתו, ככל הנדרש. בית המשפט המעיין בבקשת הביטול מוסמך לדחותה על סמך האמור בה בלבד; כך ייעשה בוודאי אם הטענות אינן מאומתות והבקשה אינה מגלה עילה לביטול פסק הדין".
עיון בבקשה מלמד כי לא הוצגה כל טענת הגנה קונקרטית מצד המבקש, למעט טענתו כי יש בידו להוכיח חפותו, ולפיכך לא מצאתי כי ייגרם למבקש עיוות דין.
באשר לעניין העונש אשר הוטל על המבקש הרי שמדובר בעונש מקל ביחס לעברו שכן זו הרשעתו השלישית בגין שימוש בטלפון !
לאור כל האמור לעיל, בהעדר טענת הגנה ממשית לגופו של עניין, לא נראה כי קיים חשש כלשהו לעיוות דין, ולפיכך הבקשה נדחית.
זכות ערר כחוק.
ניתנה היום, ט"ו אדר תשע"ז, 13 מרץ 2017, בהעדר הצדדים.