תת”ע 5835/04/15 – חאג יחיא מוהנד נגד מדינת ישראל
בית משפט השלום לתעבורה בחדרה |
|
|
|
תת"ע 5835-04-15 מדינת ישראל נ' חאג יחיא מוהנד
תיק חיצוני: 14210225687 |
1
|
|
||
בפני |
כבוד השופט אלכס אחטר
|
||
מבקש |
חאג יחיא מוהנד
|
||
נגד
|
|||
משיבה |
מדינת ישראל
|
||
|
|||
2
3
החלטה לפני בקשה לביטול פסק דין, שניתן בהעדר התייצבות המקש. המסגרת
הנורמטיבית בענייננו, מתוחמת בסעיף 240.
(א) בעבירות לפי .......... (א)2 נאשם שהוזמן ולא התייצב בבית המשפט בתחילת המשפט או בהמשכו, יראוהו כמודה בכל העובדות שנטענו בכתב האישום, זולת אם התייצב סניגור מטעמו;
(א)3 בית המשפט רשאי לדון נאשם לפי הוראות פסקה (2), שלא בפניו, אם הוא סבור שלא יהיה בשפיטתו על דרך זו משום עיוות דין לנאשם ובלבד שלא יטיל עליו עונש מאסר....... (ב) על פסק דין מרשיע שניתן לפי סעיף קטן (א), יחולו הוראות סעיף 130(ח) ו-(ט).
בית משפט רשאי לבטל את פסק
הדין שניתן בהיעדר (את הכרעת הדין או את גזר הדין, או את שניהם) וזאת בהתאם לסעיפים 130(ח)ו- 130(ט)ל
סעיף
ברע"פ 9142/01 סוראיה איטליא נ' מדינת ישראל נקבע לעניין זה כדלהלן:
"בשלב זה ניצב המבקש לפתחו של בית המשפט כאשר מבוקשו הוא לקבל "כרטיס כניסה" לקיום חוזר של הליך שהתנהל לכאורה כדין והסתיים. על המבקש מוטל אפוא הנטל לשכנע את בית המשפט כי מתקיימים טעמים המצדיקים את הנעת גלגלי המערכת מחדש".
כמו כן, נקבע כי משלא מתייצב הנאשם לדיון אליו זומן כדין וכשאין בידו שום סיבה מוצדקת לאי התייצבותו, אין הוא יכול להלין אלא על עצמו, (ראו רע"פ 2586/10 אלי אסולין נ' מדינת ישראל פס"ד מיום 21.4.2010, פורסם במאגרים המשפטיים; רע"פ 8445/07 אברהם קדוש נ' מדינת ישראל, פורסם במאגרים המשפטיים; רע"פ 8333/09 פיראס חביבי נ' מדינת ישראל, פורסם במאגרים המשפטיים). זאת ועוד, כב' השופט המנוח אדמונד לוי ז"ל ברע"פ 5569/07 אברך בן טובים נ' מדינת ישראל התייחס לסוגייה בקובעו כי: "אם היו בידי המבקש ראיות לכך שלא חטא בחלק מהעבירות שיוחסו לו, היתה מוטלת עליו החובה להתייצב בבית המשפט ולטעון את טענותיו, ומטעמים השמורים עמו בחר שלא לעשות זאת. העולה מכך הוא כי ... מותר היה לראות בו כמי שהודה בעובדות, ועל כן לא נפל פגם כלשהו בהרשעתו...".
בעפ (י-ם) 9407/05 קינג אללה נ' מדינת ישראל, נדרש בית המשפט למקרים הרבים בהם אין מתייצבים נאשמים לדיונים בתיקי תעבורה וקבע: "בית המשפט העליון פסק לא אחת, כי לנוכח ריבויים של מקרי אי ההתייצבות, במיוחד בתיקי תעבורה, יש לקבוע כי ברגע שהנאשם הוזמן כדין, ניתנה לו האפשרות להיות נוכח במשפטו ולנסות להוכיח את חפותו. ומשלא התייצב, אין לו אלא להלין על עצמו, ודי בכך כדי שיהיה לו יומו בבית המשפט...".
בענייננו, המבקש הוזמן לישיבת ההקראה כדין. אי התייצבותו נובעת מהעובדה שמועד ישיבת ההקראה, נשכח. סיבה זו אינה מהווה עילה למתן הסעד המבוקש. בפסיקה נקבע לא אחת כי שכחה של מועד דיון לבדה, אפילו אם ארעה בתום לב, אינה יכולה להצדיק אי הופעה לדיון.
המבקש לא הציג נימוק כלשהו שיש בו כדי להצדיק את אי התייצבותו ועל כן דין טענתו בעניין זה, להדחות.
זאת ועוד, המבקש לא פירט את הגנתו והסתפק בהעלאת טענות כלליות בלבד שאין בהן כדי להצדיק את מתן הסעד המבוקש גם בגין נימוק זה.
הענישה אשר הוטלה, אינה חורגת ממתחם העונש ההולם את מעשי העבירות בהן הורשע הנאשם.
אשר על כן ולאור כל האמור לעיל, מהנימוקים שמניתי לעיל ולאחר ששוכנעתי, כי לא נגרם עיוות דין למבקש, אני מורה על דחיית הבקשה.
המזכירות תעביר החלטה זו לצדדים. |
ניתנה היום, כ' טבת תשע"ז, 18 ינואר 2017, בהעדר הצדדים.