תת”ע 994/08/19 – חגית אלקובי נגד מדינת ישראל
בית משפט השלום לתעבורה באשדוד |
|
|
|
תת"ע 994-08-19 מדינת ישראל נ' חגית אלקובי
תיק חיצוני: 38119800282 |
1
|
מספר בקשה:2 |
||
בפני |
כבוד השופטת דורית בונדה
|
||
המבקשת |
חגית אלקובי
|
||
נגד
|
|||
המשיבה |
מדינת ישראל
|
||
|
|||
|
|
||
|
|||
החלטה
|
1. לפני בקשה לביטול פסק-הדין אשר ניתן כנגד המבקשת ביום 10.11.19, בהעדר התייצבות לדיון ההקראה אשר נקבע בעניינה.
2. המבקשת הורשעה בהעדרה בעבירה אשר יוחסה לה בכתב האישום
ולפיה נהגה ביום 13.1.2019 בשעה 9:39 ברחוב דוד רמז באשקלון, ובהתקרבה למעבר
חצייה, לא אפשרה להולך רגל שחצה במעבר להשלים את החצייה בבטחה, בניגוד לתקנה
3. בגזר הדין הושת על המבקשת קנס בסך של 500 ₪, כפי הקנס
הקבוע ב
4. לטענת המבקשת, לא קיבלה את ההזמנה לדיון, זאת חרף בקשתה להישפט ומכאן בקשתה לביטול פסק-הדין.
5. לתיק הוגשה תגובת המשיבה והתנגדותה לבקשה, נוכח קיום אישור מסירה המעיד כי המבקשת הוזמנה לדיון אולם לא דרשה ההזמנה.
2
6. בהתאם לרע"פ 9142/01 סוראיה איטליא ואח' נ' מדינת ישראל (2.10.13) החלטתי לדון בבקשה שלא בנוכחות הצדדים, לאחר שהצדדים שניהם העלו טענותיהם כאמור על הכתב.
דיון
7. בהתאם
לסעיף
8. ביחס לטענה בדבר אי המצאת ההזמנה לדיון, הרי שבחינת אישור המסירה הקיים בתיק מעלה, כי ההזמנה לדיון נשלחה אל המבקשת בדואר רשום, אל כתובתה בשד' הציונות 81/34, אשקלון, אולם חזרה מן הטעם: "לא נדרש".
9. בתקנה
"בעבירות תעבורה שעליהן חל סעיף 239א לחוק ובעבירות קנס רואים את ההודעה על ביצוע העבירה, ההודעה לתשלום קנס או ההזמנה למשפט, לענין עבירת קנס כאילו הומצאה כדין גם בלא חתימה על אישור המסירה, אם חלפו חמישה עשר ימים מיום שנשלחה בדואר רשום, זולת אם הוכיח הנמען שלא קיבל את ההודעה או את ההזמנה מסיבות שאינן תלויות בו ולא עקב הימנעותו מלקבלן".
10. הפסיקה אף היא קבעה, כי מקום בו נאשם לא דרש את דבר הדואר ניתן לראות בכך המצאה כדין וראו תת"ע 6057-12-11 (אשד') בכר נ' מדינת ישראל (10.7.12) שם:
"מדובר בעבירה מסוג ברירת משפט המבקש ביקש להישפט פעל בחוסר מעש, לא לקח את הדואר ובנסיבות אלה ומכל האמור לעיל, אין לראות בכך כל הצדקה לעיוות דין ולביטול פס"ד".
וראו גם החלטת כב' השופט ס' ג'ובראן ברע"פ 7862/13 ג'סאן אבו אלמפלפל נ' מדינת ישראל (20.11.13).
11. בענייננו, המבקשת כאמור נמנעה מלקבל את ההזמנה לדיון, בכך שלא דרשה את דבר הדואר אשר נשלח אליה כדין, בכך קמה החזקה כי ההזמנה לדיון הומצאה לה כדין וחרף זאת לא טרחה המבקשת להתייצב למשפטה.
12. משכך
ובהתאם לסעיף
3
13. למבקשת ניתן איפוא יומה ונותר כעת לבחון, האם באי ביטול פסק-הדין חרף זימונה כדין, ייגרם למבקשת עיוות דין.
14. בבקשת המבקשת אין זכר לטענה בדבר עיוות דין אשר ייגרם לה אם לא יבוטל פסק-הדין.
15. המבקשת אף לא העלתה כל טענות הגנה בבקשתה ואף לא תמכה בקשתה בתצהיר.
16. אף אם אניח כי ישנן בידי המבקשת טענות הגנה טובות או ראיות טובות לכך כי לא עברה את העבירה המיוחסת לה, הרי שהלכה היא כי היה על המבקשת להתייצב לדיון ולטעון טענותיה ומשלא עשתה כן, ניתן היה לראותה כמי שהודתה בעובדות ולקיים המשפט בהיעדרה, וראו בעניין זה דברי כב' השופט אדמונד לוי (בדימוס) ברע"פ 5569/07 אברך בן טובים נ' מדינת ישראל (9.7.07), שם:
"אם
היו בידי המבקש ראיות לכך שלא חטא בחלק מהעבירות שיוחסו לו, היתה מוטלת עליו החובה
להתייצב בבית המשפט ולטעון את טענותיו, ומטעמים השמורים עמו בחר שלא לעשות זאת.
העולה מכך הוא כי מכוח הוראתו של סעיף
17. וראו גם רעפ 2282/07 דניאל דגן נ' מדינת ישראל (14.3.07), שם:
"..לעניין
הבקשה לביטול פסק-הדין, צדק בית-המשפט לתעבורה בכך שדחה את הבקשה. פסק הדין ניתן
שלא בנוכחות המבקש מכוח סעיף
18. גם
בחינת העונש אשר הוטל על המבקשת מלמדת כי מדובר בעונש כפי הברירה לפי
19. לפיכך ובמכלול הנסיבות מעלה, לא מצאתי כי ייגרם למבקשת, אשר זומנה כדין, עיוות דין באי ביטול פסק-הדין ומשכך, אני מורה כי פסק-הדין אשר ניתן בהעדר המבקשת ביום 10.11.2019 יוותר על כנו.
המזכירות תשלח החלטתי לצדדים.
זכות ערעור כדין.
4
ניתנה היום, י' כסלו תש"פ, 08 דצמבר 2019, בהעדר הצדדים.